ESTRAGON : Doğduğumuz için mi pişman olalım?
VLADIMIR: İnsan gülmeye cesaret bile edemiyor artık. (Godot?yu Beklerken)
Doğru demiş Vladimir, insan gülmeye cesaret bile demiyor artık. Gülse yoldaşlarına haksızlık ettiğini düşünür hale geldi insanlar. Bizleri bu hale getirenleri, yoldaşlarımızı bizden alanları, kalanların ruhlarını kevgire çevirenleri çok iyi biliyor, tanıyoruz! Bir halk 400 ?yerli ve milli? vekili vermediği için doğduğuna pişman edilmeye çalışılıyor! Elbette bu filme aşina halkın bir kısmı, aslında herkes aşina lakin bir taraf zamanında da olduğu gibi bakıp da görmemeyi yeğliyor. Ülke geçmişini saymakla bitiremeyiz katliamları lakin yaşayanların dile getirdiği bir şey var ki insanın kanını donduruyor; ?90?ların bir adım ötesi bu yaşadıklarımız!?.
5 Haziran Diyarbakır, 20 Temmuz Suruç KATLİAMLARINDAN biliyoruz, birlik isteyenlerin bu ülkede istenmediğini! Birilerinin kardeşlikten haz etmediğini, eşitliği benimsemediklerini! Benimseseler, işçinin 150 liralık telefonuna göz dikmezler! Ama yoldaşlarımız yılmadı, korkmadı, mücadeleyi bırakmadı aylardır ülkede terör estiren, kendi saltanatı için kan emenlere karşı Emek, Barış ve Demokrasi taleplerini iletmek için Ankara?da birleştiler. Gökyüzünü kansız görmek, çığlıksız dinlemek için birleştiler. Sanmasınlar onları bizlerden kopardılar, bizler daha kuvvetli kenetlendik! Aramızdan ayrılan yoldaş Berna Koç?un cenazesinde anaların dediği gibi bizim bağımız; ?kim demiş anan yok hepimiz senin ananız!?. Cizre?de kız çocuklarının gelen kadın inisiyatiflerine ?siz hiç gitmeyin çünkü, giderseniz yine başlayacaklar ve sizi seviyoruz.? demesi kadar naif bizim bağımız, tanımasak da tanıyormuşçasına kuvvetli! Bize kurşun sıkanlar bilsinler ki birleşen bu eller kurşun sıkmakla ayrılsaydı bu mücadelede yüz binler olmazdık!
YASTA DEĞİL İSYANDAYIZ! BİZ KOPMADIK AMA SİZ SARAYINIZDAN KOPACAKSINIZ!
